Al na de eerste ervaringen met gevechten in Noord-Afrika aan het begin van 1942-1943, veranderde het Amerikaanse leger de positie van de Amerikaanse infanteriedivisie. Vanaf 1943 had elke infanteriedivisie drie fulltime infanterieregimenten, die op hun beurt uit drie infanteriebataljons bestonden. Daarnaast omvatte het infanterieregiment ook andere eenheden, bijvoorbeeld: een antitankcompagnie, een artilleriecompagnie of een stafcompagnie. In totaal telde het infanterieregiment van het Amerikaanse leger ongeveer 3.100 soldaten. Er moet ook aan worden herinnerd dat de divisie ook een sterke artillerie-component omvatte, bestaande uit vier artilleriebataljons - 3 lichte en 1 middelgrote, meestal bewapend met houwitsers van 105 en 155 mm. Verder was er onder meer een geniebataljon, een reparatiebedrijf, een verkenningseenheid en een peloton van de Marechaussee. In totaal telde de Amerikaanse Infanteriedivisie vanaf 1943 ongeveer 14.200 mensen. Het domineerde duidelijk de artillerie boven de Duitse divisie en had veel betere en vooral volledig gemotoriseerde transportmiddelen, waardoor het een zeer mobiele tactische formatie was. Het had ook veel rijkere "individuele" antitankwapens in de vorm van een groot aantal bazooka-draagraketten, waarvan er meer dan 500 waren in de hele divisie.
De Amerikaanse infanterie kende in haar activiteiten en tactieken, vooral tijdens de gevechten in de Middellandse Zee (1942-1945) en tijdens de gevechten in Noordwest-Europa (1944-1945), een relatief grote rol toe aan machinegeweren. In het Amerikaanse peloton uit 1943, dat 12 soldaten telde, was één soldaat gewapend met een BAR handmatig machinegeweer. Aan de andere kant, op bedrijfsniveau, de zogenaamde wapens peloton gewapende inter en anderen, een 12,7 mm M2 en drie 7,62 mm M1919's. Op het niveau van het infanteriebataljon was er ook een organische eenheid met machinegeweren in zijn samenstelling - de zogenaamde wapenbedrijf met in totaal 11 machinegeweren. Machinegeweren - van squadron- tot bedrijfsniveau - werden ook gezien als de primaire en noodzakelijke ondersteuning bij een aanval door Amerikaanse infanterie. Het was ook een belangrijk element in het uitvoeren van defensieve operaties, en zijn rol in deze acties in de Amerikaanse infanterietactieken was zelfs nog groter. Er wordt echter vaak aangenomen dat de tactiek van het gebruik van machinewapens ter verdediging door de Amerikaanse troepen inferieur was aan die van het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog.