Basisinformatie
| Producent | Airfix |
| Productcode | afx10170 |
| Gewicht | 0.89 kg |
| Ean: | 5014429101700 |
| Schaal | 1:144 |
| Afmetingen | 326 x 0 mm |
| Aantal onderdelen | 94 |
| Verven | 113 130 148 19 191 201 22 33 34 82 87 94 |
| Toegevoegd aan de catalogus: | 30.10.2004 |
| Tags: | Space-shuttle |
Kiedy ostatnia misja Apollo wieńczyła program lotów na Księżyc w ośrodkach NASA trwały już prace nad urzeczywistnieniem kolejnego projektu na drodze ku podbojowi przestrzenii kosmicznej - opracowaniu Kosmicznego Systemu Transportowego. Pierwotnie zakładano, że powstanie system o możliwości ponownego wykorzystania w całości, jednak ostatnecznie możliwe było tylko połowiczne zrealizowanie takiego planu. Prom Kosmiczny jakim go znamy do dzisiaj składa się zatem z właściwego statku kosmicznego - Orbitera oraz osobnego, wynoszącego go w przestrzeń systemu silników i zbiornika paliwa, jako jedynego wykorzystywanego jednorazowo. Orbiter kształtem przypominający samolot, jest w istocie ogromnym transporotwcem, mierzącym ponad 40 metrów długości i o rozpiętości skrzydeł sięgającej 25 metrów. W specjalnie przystosowanym przedziale bagażowym moze zaś przenosić ciężar do 30 ton, natomiast w przedziale pasażerskim 7-osobową załogę. Co się tyczy sekcji dodatkowych silników to ich wymiary są jeszcze bardziej
imponujące: długość zarówno silników jak i wypełnionego paliwem i ciekłym tlenem zbiornika przekracza 50 metrów. Użycie tak skomplikowanego i kosztownego systemu było konieczne aby prom mógł się wznieść na orbitę ziemską. Podczas startu nie wystarczyłyby silniki samego Orbitera i dopiero dzięki dopalaczom uzyskiwany jest niewyobrażalny ciąg ponad 3 milionów ton. Po starcie, na wysokości około 45 kilometrów, przy prędkości niemal 5000 km/h dodatkowe silniki są odrzucane i na spadochronach bezpiecznie opadają do oceanu. Następnie, po mniej więcej 9 minutach lotu, kiedy Orbiter osiąga pułap 110-120 kilometrów, lecąc juz z prędkością 27000 km/h odczepia się także zbiornik. Tego już nie udaje się odzyskać i spala się w atmosferze.
De verkenning van de ruimte is een van de grootste prestaties van de mensheid. Met de eerste stappen van de mens in de ruimte en de maan is de toekomst van de aarde op nieuwe sporen geduwd. De eerste raketten ontworpen voor ruimtevaart konden echter maar één keer worden gebruikt, wat resulteerde in stijgende kosten voor de expedities. Al snel werd duidelijk dat de succesvolle verovering van de ruimte niet kon doorgaan met het gebruik van dergelijke kostbare technologieën. In 1972 begon NASA, de American Space Agency, met het onderzoeken van een herbruikbaar ruimtevaartuig. Het resultaat van het project was een combinatie van een raket en een vliegtuig dat bekend staat als een spaceshuttle. De shuttle met een enorme brandstoftank kan de ruimte in worden gelanceerd dankzij de kracht van drie eigen motoren en twee hulpraketten. Op zichzelf bereikt de veerboot de afmetingen van een middelgroot vliegtuig, met een bemanning van ongeveer zeven, vooral vracht. De vloot van de spaceshuttle heeft ons nieuwe kansen gegeven om onze activiteiten in de ruimte te ontwikkelen. Satellieten kunnen door spaceshuttles in een baan om de aarde worden gebracht, evenals onderdelen van ruimtestations die in de toekomst kunnen worden gebruikt als uitgangspunt voor verdere verkenning van de ruimte.
Fout in de beschrijving? Meld het probleem
Meningen van onze klanten
...