Kit van vliegtuigen van de Duitse WOI vliegende aas Ernst Udet en zijn Albatros DV's, Fokker Dr. I's en Fokker D.VII's. - kunststof onderdelen: Eduard - markeringsopties: 8 - stickers: Eduard - PE onderdelen: ja, voorgelakt.
Duits Fokker Dr. I drielobbig jachtvliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog. Het werk van Anthony Fokker en Reinhold Plat. Het vliegtuig was een Duits antwoord op het verschijnen van het Britse Sopwith Triplane gevechtsvliegtuig. De Fokker Dr.I werd gekenmerkt door een fantastische wendbaarheid, een zeer hoge stijgsnelheid en behaalde een beslissend voordeel in wielgevechten met tweedekkers. Wel had hij een lage topsnelheid (165 km/u), wat mede te danken was aan het gebruik van een zwakke 110 PK motor. De eerste pre-productie voertuigen (gemarkeerd met het symbool V.5) werden getest door vooraanstaande Duitse piloten: Werner Voss en Manfred von Richthofen, bijgenaamd de "Rode Baron". Het was de laatste die dit vliegtuigmodel beroemd maakte en er vele overwinningen mee behaalde. Seriële Fokker Dr. I-vliegtuigen dienden vanaf oktober 1917 aan het front. tot het einde van de oorlog. Er werden in totaal 320 exemplaren geproduceerd. Technische gegevens: Topsnelheid: 165 km/u; klimsnelheid 5,7 m/s, maximum plafond 6095 m, bewapening: twee 7,92 mm Spandau machinegeweren, schietend door een propeller.
Albatros DV is een tweedekker van houten structuur met het voorste deel van de romp, bedekt met aluminiumplaat. De DV-versie verschilde niet veel van zijn voorganger, de D.III-serie, voornamelijk in termen van het rompgedeelte - de DV had een elliptische romp, waardoor hij ongeveer 50 kg lichter was. De constructie van de rolroeraandrijving werd anders opgelost. Deze kleine veranderingen leken zo klein dat het nieuwe vliegtuig niet eens werd getest. Voor de bouw van het 1,5-vleugelige vliegtuig, zoals in Nieuwpoort, was een licht vliegtuig nodig. Daarvoor waren de inline albatrossen te zwaar. Bij het herstellen van het vliegtuig van een duikvlucht had de onderkwab van de DV de neiging om vaak af te breken; dit nadeel werd aan het einde van de oorlog niet geëlimineerd. De D.Va-versie was sterker, maar ook zwaarder. Er werden ongeveer 900 Albatros DV-serie vliegtuigen gebouwd Technische gegevens: Maximum snelheid: 186 km/u; klimsnelheid 4,2 m / s, plafond praktisch 5700 m, bewapening: twee 7,92 mm LMG08 / 15 machinegeweren.De Fokker D.VII is een Duitse tweedekkerjager met een gemengde structuur (multiplex, canvas, aluminium) uit het einde van de Eerste Wereldoorlog. De vlucht van het prototype vond plaats in januari 1918 en in mei van hetzelfde jaar ging het vliegtuig in dienst in de lucht. De Fokker D VII bewees al snel zijn superioriteit ten opzichte van de geallieerde vliegtuigen. Het had een grotere acceleratie en een hoger plafond, waardoor de Duitse piloten, in combinatie met zeer goede controleapparatuur, in augustus 1918 565 geallieerde machines konden verslaan. Ontworpen door Reinhold Platz, werd de D VII gekozen uit vele andere ontwerpen tijdens de wedstrijd tussen januari-februari 1918. Baron Manfred von Richthofen (bekend als de "Rode Baron") vloog zelf met een prototype gemarkeerd met de code V11. Later verklaarde hij dat het vliegtuig gemakkelijk te navigeren was, een goede klimsnelheid had en geschikt was voor "duikvluchten" waarbij de Fokker "keihard" bleek te zijn. Ook andere piloten benadrukten goed zicht vanuit de cockpit. Het vliegtuig was van een gemengde constructie. De rechthoekige romp was gemaakt van gelaste stalen buizen met een stoffen bekleding. Alleen de neus van de romp die de motor huisvest had verwijderbare zijkappen van aluminiumplaat. Dubbelligger panelen, met elkaar verbonden door dunne N-vormige staanders, vrijdragend met een dik profiel, bedekt met triplex tot aan de eerste ligger, de rest met canvas. Het vliegtuig gebruikte Mercedes D.IIIa (180-200HP) of BMW IIIa 185HP motoren als aandrijving. De BMW-motor was een veel betere krachtbron, maar als gevolg van de beperkte productie werd de Mercedes-motor op veel grotere schaal gebruikt. Het is vermeldenswaard dat de Fokker D.VII min. Herman Goring, die er vele luchtoverwinningen op behaalde. De kwaliteit van de machine kan worden bewezen door het feit dat deze tot 1926 werd geproduceerd. Technische gegevens (voor de versie met de BMW-Fokker D.VIIF motor): lengte: 6,95 m, spanwijdte: 8,9 m, hoogte: 2,75 m, maximale snelheid: 200 km/u, klimsnelheid: 9, 52 m/s, maximum plafond 6000 m, bewapening: vast - 2 LMG 08/15 machinegeweren, cal. 7,92 mm.
3_edu2135_instruction_sheet.pdf